Dracula. Het Frankenstein -monster. De onzichtbare man. De mummie. En natuurlijk de iconische wolfman . Deze tijdloze monsters zijn in de loop der jaren aanzienlijk geëvolueerd, boeiende en angstaanjagende doelgroepen over generaties. Onlangs zagen we Robert Eggers ons een nieuwe kijk op Dracula brengen in zijn Nosferatu -film, terwijl Guillermo del Toro werkt aan een nieuwe aanpassing van Frankenstein. Nu geeft schrijver-regisseur Leigh Whannell zijn unieke draai aan de wolfman .
De uitdaging voor een filmmaker als Whannell is om het moderne publiek te laten zorgen om nog een weerwolffilm, vooral een gecentreerde op The Wolf Man . Hoe kunnen deze filmmakers, zoals Whannell aangeeft, deze klassieke monsters opnieuw eng als relevant maken?
Om dit te verdiepen, bewapen je jezelf met fakkels, wolfsbane en inzetten - en vergeet niet de diepere metaforen binnen deze monsterverhalen te waarderen. We hadden de gelegenheid om met Whannell de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk te bespreken, zijn benadering om geliefde personages zoals The Wolf Man in 2025 nieuw leven in te blazen en waarom deze verhalen ertoe blijven doen.